
Weekoverzicht 1
maandag 31 december 2018
Oudejaarsavond…en dit jaar hadden we iets speciaals in gedachten. We zouden het jaar al lopend ingaan. De gedachte hierachter: vorig jaar was ik ziek tijdens de overgang…en heel het jaar gesukkeld. Als we het nu es anders aanpakken? Al lopend de jaarovergang meemaken, zou dat dan een voorbode worden van een geweldig loopjaar? Tijd zal het moeten uitwijzen.

Zo gezegd, zo gedaan dus. Om kwart voor middernacht deden we deur achter ons dicht en startten we met het hardlopen. Ondanks dat het nog geen middernacht was, hoorde ik al volop knallen (wel niets te zien). Dan ineens heel de lucht verlicht…het was 2019. Nog even een mooi rondje door de stad gemaakt…met veel verbaasde mensen langs de kant. Eigenlijk vond ik dit wel leuk om es te doen…wel wat onwennig in het begin bij passeren van mensen. Toch veel leuke aanmoedigingen gekregen.
Dinsdag 1 januari 2019
Nieuwjaarsdag vier ik traditie getrouw bij mijn ouders…gewoon gezellig samen eten met de familie.
Woensdag 2 januari 2019
Eerste werkdag na de kerstvakantie. Wat deed die wekker pijn ’s ochtends. Toch was ik ook tijdens het verlof op tijd wakker hoor. Maar nu stond ik op met veel gevloek. Een korte nacht waarin ik slecht geslapen had. Daarbij had ik last van hoofdpijn (nee geen kater)
Normaal stond vandaag ook mijn tweede training van de week gepland. Echter toen ik van mijn werk kwam, was ik echt hondsmoe en hoofdpijn was nog erger geworden. Wijselijk besloten om het maar zo te laten en de training te verzetten.
Donderdag 3 januari 2019
De vermoeidheid was al een stuk beter, hoofdpijn ietsje minder…sinussen begonnen zich weer te moeien. Thuisgekomen met goede moed om vandaag een deftige training te doen. Loopschoenen aan en ik was op weg. Totdat ineens…steken in mijn buik. Echt niet normaal, ik klapte dubbel. Mijn eigen fout vermoed ik, veel te snel na het eten vertrokken. Meestal wacht ik zeker anderhalf tot twee uur. Nu was het nog maar net een uurtje geleden. Er zat niets anders op om gewoon terug te wandelen. Hardlopen zat er echt niet meer in.
Vrijdag 4 januari 2019
Poging drie om een deftige training te kunnen doen… Gelukkig werk ik vrijdags maar tot 13u en Mario had nog vakantie. Dus konden we nog es gaan lopen in het licht. Dus auto in richting Lilse Bergen. Hoofdpijn was nog aanwezig, toch viel het mee.
De training die op de planning stond, was: 20 min inlopen, 2 reeksen van 20 sec ANC – 1 min rust ertussen, 5 min joggen tussen reeks en daarna 15 min uitlopen. Een heleboel om te onthouden…gelukkig kan ik de training instellen in mijn horloge. Anders zou ik me nog wel es durven vergissen. Ondanks het kwakkelloopje van donderdag, ging het vlotjes. De grafiek van mijn hartslag zag er netjes uit. Enkel heeft mijn horloge heeft zich wel ergens vergist in het tempo van de intervalletjes.

Zaterdag 5 januari 2019
Shoppen…absoluut niet in van mijn favoriete bezigheden. Toch had ik dringend een nieuwe sportbeha nodig…en misschien nog wat andere spulletjes. Dus op weg naar de loopwinkel.
Buiten bezig zijn met hardlopen, heb ik ook nog paarden te verzorgen. In deze periode krijg ik hier wel mijn krachttraining: stallen uitmesten en de kruiwagen door het slijk duwen.
’s Avonds nog een kleine stommiteit gedaan. Tijdens het douchen viel een stenen zeepbakje…recht op mijn voet. Gevolg: een grote snee op mijn wreef. Netjes laten dichtplakken (naaien juist niet nodig). Zou ik hier nog kunnen mee gaan hardlopen? Want toen ik nog erop rond hinkte begon het elke keer terug te bloeden.

Zondag 6 januari 2019
Opgestaan en mijn voet voelde al wat beter. Na wat extra laagjes en plakkers, besloten om het erop te wagen en voor ons zondagochtend rondje te gaan. (geplande training: 20 min inlopen – 4 x 6 min T2, 1 min rust – 15 min uitlopen)
Omdat het aan het regenen was terwijl we ons klaarmaakten, nog vlug onze regenjasjes opgeduikeld. Hiervan gingen we spijt krijgen. Tijdens onze training geen druppel regen meer gezien. Daarbij stond er wat tempowissels gepland. Hierdoor had ik het vlug te warm.
Mijn voet, nu ja mijn snee, hield het goed uit. Enkel op verharde stukken liep het niet zo prettig. Daarom zoveel mogelijk door de bossen gecrost. Thuisgekomen viel het mee, de snee had nog een beetje gebloed. Toch niet meer zoveel als voordien.
Besloten om de rest van de dag de voet maar wat rust te gunnen en omhoog te houden. Buiten vlug even mijn paardjes in de namiddag te gaan verzorgen natuurlijk.